Ветэранам
Курцянок Елiзавета, 11 клас
Кветкі нясём ветэранам
Вялікай Айчыннай вайны.
Хай не баляць вашы раны,
забудзце жахлівыя сны.
Вас франтавыя дарогі
У бессмяротнасць вялі
Ўшчасці каб, а не у трывозе
Дзеці і ўнукі раслі.
Шчасце для вас, ветэраны,
Каб на зямлі шмат гадоў
Ворагі ў любячай мамы
Не адбіралі сыноў.
Гады і ваенныя раны
Вас забіраюць ад нас…
Дзякуй за мірнае неба,
Мы ўшаноўваем вас!
Салют піянерскі аддаўшы,
Ля абеліска стаім…
Загінуўшым – вечная памяць
І нізкі паклон – жывым!
*************************************************************************************************
Можа мала сябры яшчэ знаюць наш край
Курцянок Елізавета, 11 клас
Уявіце сабе ціхі, цеплы вечар. Хаця сонца яшчэ і шчодрыцца, толькі ад яго цеплыні павявае асенняю прахладай. Бабіна лета плыве серабрыстасцю ніцей. Нават парыжэлае іржышча пераліваецца колерамі вясёлкі пад нацягнутымі струнамі бабінага лета. Злёгку заказыча ў носе пах печанай бульбы, над галавою. Расхінаючы паветра, працягнецца першы клінок журавоў, сорамам пакрываюцца, нібы ад сваёй сталасці, рабіны.
Вось у такі вечар сяброўкі паклікалі мяне пагуляць на вуліцу, але я нечага засумавала, захацела пасядзець у цішы і памарыць, і я адмовілася ісці гуляць. Пасядзеўшы некалькі хвілін ля ваконца, я усё ж апранулася і пайшла на вуліцу.
Стаяла восень ва ўсёй прыгажосці. Я глядзела і захаплялася дружная чарадой бярозак у жоўценькіх касыначках і белых фартушках, глядзела, як радасцю асвятляюць наваколле дужыя дубы і лагодныя клёны і які пакрыўджаны настрой у спахмурнелых елак ды сосен у параўнанні з абноўкай лісвяных касцюмаў іншых дрэў.
Я пайшла да старэнькай абшарпанай лаўкі. Павучкі сваім серпантынам аздобілі яе, а свавольнік-вецер выклал перад лаўкай раскувечаную аплікацыю. Над ею разгарнуўся феерверк восеньскага пажару. Заварожаная, нейкі час я стаяла каля такой знаёмай лаўкі і неасмельвалася прысесці, каб не спасаваць убранне і чараў архітэктараў-павучкоў. Часцей забілася сэрца, думкі пабеглі бязладным успамінам, перада мной паўстала жыццё летам, прыгадаліся прыемныя сустрэчы пяшчотным вечарам, выплывалі непрыемныя размовы расстання, ад якіх станавілася ніякава і прыкра. О! Колькі бачыла гэтая лаўка, колькі зведала дум і хваляванняў, нервовых узбуджэнняў і вясёлых хвілін!
Я усё ж такі прыселан а лаўку.Падумалася: на месцы, дзе зараз сяжу я, мог сядзець некалі іншы чалавек і гаварыць аб цяжкім жыцці. А можа, прыгажуня-дзяўчына сядзела ды сумавала па хлопцу, які ніколі не будзе з ёю, бо кахае іншую. Можа, сядзелі тут некалі, абняўшыся, шчаслівыя маладыя людзі і марылі пра будучую сям`ю і дзяцей, пра шчасце.
А можа былы гаспадар былога маёнтка, пан Ельскі, вёў з сябрамі спрэчкі пра літаратурных герояў, ці пра новыя спосабы гаспадарання на зямлі.
Падумалася мне: колькі перажыла гэтая лаўка розных цяжкасцей. Вось таму, мабыць, і стала яна такая абшарпаная і ледзь ужо трымаецца сваімі саржавелымі чыгуннымі ножкамі за зямлю. Колькі усяго пабачыла гэтая лаўка. І, мабыць, не адна я такая сядзелаі марыла тут. Падумалася: лаўка гэтая ўсё разумее і толькі адказаць не можа.
З гэтаю старай лаўкай зрадніла мяне не толькі тое, што яна ўмела зберагаць мае помыслы і думкі, лірычную ўзнёсласць настрою, бяздумную летуценнасць маладосці і першае расчараванне. Я давярала ёй усю сябе, як давяраеш уласнаму дзённіку.
Паглядзеўшы на неба, а потым на гэтую лаўку, я адчула сябе так добра і нават павесялела. Пастаяўшы, я паслухала яе маўчанне, душой разумеючы гэтую маўклівую размову.
Перад ростанню мой унутраны голас прашаптаў лаўцы пачулае пажаданне: “Адпачывай, мая верная сяброўка, вырошчвай мае добрыя помыслы, выспяляй мае ззгадкі да дзейсных спраў”.
На дварэ тым часам пацямнела. Пацягнула халадком, і я заспяшалася дадому. Вось так часам нават старая драўляная абшарпаная лаўка можа прынесці шмат розных думак.
******************************************************************************************************
Сустрэча з дзiцячым пiсьменнiкам В.Каверыя
В.Каверыя і загадчык бібліятэкі Ф.Р.Давальцова
В.Каверыя выступае перад вучнямі Чурылавіцкай сярэдней школы
В.Каверыя, Ф.Р.Давальцова, вучні Чурылавіцкай сярэдней школы
Сустрэча з пiсьменнiцай С.Быкавай.
Пісьменніца С. Быкава выступае перад вучнямі школы
Сустрэча з Ф.Б.Жилкам.
Ф.Б.Жылка на сустрэчы з вучнямі Чурылавіцкай сярэдней школы
Ф.Б.Жылка выступае перад вучнямі Чурылавіцкай сярэдней школы
Ф.Б.Жылка уручае сваю кнігу юным паэтам з Чурылавіцкай сярэдней школы
Падарунак на памяць ад вучняу школы Ф.Б.Жылку уручае
вучаніца 11 класа Казлоуская Ангеліна